dikkat edilmedigi taktirde bir canavar yaratmakla sonuclanabilecek egitim. kuzenimden ornek vereyim.
bir korku ogesinden fazlasi olmayan iskolik bir baba, egitim anlayisi ezan okununca 'aziz allah' demek ve kur'an okumaktan ibaret pasif bir anne, cocugun her istedigini sorgulamadan yapan ve vaktin cogunu beraber gecirdigi bir hala ve her gun paket paket tereyagi ve kazanlarla yemek pisiren bir babaanne.
sonuc: iki lafindan biri kufur olan, obez denecek derecede kilolu, okulda kizlari rahatsiz ediyorum diye ovunerek anlatan ve evde kendi kendine bomba (evet bildigimiz kucuk capli bomba) yapan 7 yasinda bir cocuk. surekli bagiriyor ve asla hayiri cevap olarak kabul etmiyor, dur kelimesi lugatinda yok.
her gelisimde kendisiyle sabirla konusup kotu aliskanliklarindan arindirmaya calissam da ben gidince icinde kaldigi ortam baki o yuzden ilerleme kaydetmek imkansiz.
dogurulup kendi kendine buyusun diye ortaya birakilmis cocuklar cok ama cok fazla. egitim bir yana, cocuga sevgi bile verilemiyor. ha hayat telasinda vakit bulanamiyorsa cocuk yapmak niye? eve çim adam mi aliyorsunuz, toplumda yer edinecek bir birey mi yetistiriyorsunuz?