garip bir şekilde parkta tanıştığım medyumun,on beş dakikalık sohbetimiz boyunca sinir bozucu bir ısrarla sorduğu iki sorudan biri.öteki ise "neden aşık olamıyorsun?" açıkça söylemek gerekirse spesifik olarak ne için yaşadığımı bilmiyorum.yaptığım şey sadece yaşamak ve akışa kapılmak.robert frost'un da dediği gibi; "hayat hakkında sadece iki kelime biliyorum;devam ediyor."ve bu "devam etme"de beni ben yapan dipler ve zirveler var.bazen ne için yaşadığımı düşünecek cesaretim ve halim olmayacak kadar her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum.bazen de ne için yaşadığımı düşünerek anın güzelliğini harcamayı istemeyeceğim kadar mutluluk yaşıyorum.ve bazen de,acı ve mutluluğu ortaya karışık şekilde hissettiğimde,"ne için yaşıyorsun?"sorusunun cevabının,bizzat yaşamın kendisi olduğuna inanıyorum.geçmişimi,şimdimi,geleceğimi,hayallerimi,korkularımı,maceralarımı,hatıralarımı,sevdiğim insanları,kısaca tüm hayatımı kapsayan benzersiz bir küme oluşturup,"işte bunun için yaşıyorum."diyorum;her şey bittiğinde iç rahatlığıyla,"işte bunun için yaşadım."diyebilmek için.