bugün şuraya öyle şeyler yazmak geliyorki içimden... bağıra bağıra yazmak... ciğerlerimden söke söke yazmak...yazıyorum sonra siliyorum. burayı bilmiyor içim rahat hiç bi zamanda bilmeyecek yaz gitsin dök içini diyorum. buda bi çeşit tıkanma işte yazamıyorum. yazıp geri siliyorum. okuyabileceği sözlüklere yaz diyorum. yaz görsün. yaz anlasın. sonra diyorum ne gereksiz bişey. bunları anlasa benim için bi önemi kaldımı sanki bunların? o kim ki benim için artık? bulmuş müstehakını bırak kafasında patlar bi gün yanındaki diyorum. sonra arkadaşlığı geliyor aklıma. kıyamıyorum. sevgililiği değil kesinlikle değil, sadece arkadaşlığının hala kıymeti var. biraz ama çok değil. öyle düşününce yaz diyorum. yine yazmıyorum. etrafındakileri tanısın istiyorum. sonra bana sen kendini ne sanıyorsun, sen melekmi sanıyorsun kendini, dünya senin etrafındamı dönüyor sanki dediği geliyor aklıma.

yazmıcam artık onunla ilgili bişey. tutcam kendimi. yutcam içimdekileri. unutucam onunla ilgili herşeyi. unuttum zaten eskisi kadar acımıyor. sadece düşündüklerimi söylememek benim tarzım değil. içimde tutmam söylerim ya şimdi susmaya alışcam tek sorun o. yazmıcam onunla ilgili bişi.