eskisinden yani zühre'den ayrıldım, şu an hürrem'le seviyesiz bir ilişkimiz var.

zühre manyaktı, psikopattı. sürekli kaçıyor, asla sevdirmiyor ve tehditvari şekilde tıslıyordu. 1 ay geçti hala durum öyleydi. her tavsiyeye de uydum, oynatmaya çalıştım, elimden yemek yedirdim ama yok alışmadı. hatta kediyi aldığım teyze "yakala sen onu, kucağına al sev, alışır." dedi. gittim ben de yakalamaya bildiğin boğuştuk, en sonunda elimi çok fena ısırıp kanattı. ben de vazgeçtim artık.

ertesi gün komşu çocuk geldi. durumu anlattım, kendisi yakalamaya çalıştı. çocuğun elini parçaladı, o boğuşma esnasında kendimi elimde yastıkla kediyi boğmaya çalışırken buldum.

baktım yakalanmıyor, kedinin tüm mamasını kafese koyup beklemeye başladım. kafese girince hemen kafesin ağzını duvara doğru çevirip içeri hapsettim. içerde kendini parçalıyor, beni tırmalamaya çalışıyor falan... sonunda götürdüm teyzeye kurtuldum.

şimdi hürem'le cıvık cıvık bir ilişki içindeyiz. daha ilk gece yatağa geldi yanıma yattı. evde peşimden hiç ayrılmıyor, nereye gitsem ayağımın dibinde. bilgisayarla uğraşırken de gelip kucağımda uyuyor ya da üstümü başımı tırnaklıyor.

hepsinin huyu, suyu farklı bunların azizim. eğer kedinizle mutlu değilseniz, zorlamayın. size kedi mi yok?