varlıkla yokluk zamanlarında çabalıyor, varlığa evriliyorum. sonra varlığın üzerine bir şeyler eklemek söz konusu olduğunda tekrar kovuğuma çekiliyor ve tembelliğin ılık mezarında hiçliğe gömülüyorum. benim içimde yitmek bilmeyen bir doğulu, bir köylü var. engel olamıyorum. yaşamak söz konusu ise sonsuza kadar varım. fakat iyi yaşamak söz konusu olduğunda ortalarda gözükmüyorum. neden böyle, bilmiyorum. her şeyi azami olarak yaşamak gibi bir huyum var. on yıl sonra kendimi sokaklarda yaşarken hayal ediyorum. ve bu beni çok korkutuyor.