!---- spoiler ----!

travma psikolojisinde sağ kalanın travması adı verilen kavrama çok iyi bir örnek oluşturan filmdir. bu ülkede yaşayan herkesin hayatının bir yerinden hatırlayabileceği bu kadar beter bir dünyada niye onlar zarar görürken ben iyiyim'in yarattığı suçluluk duygusu filmin ana eksenini oluşturuyor. başta fark etmeden çocuklarına bu duyguyu yüklemiş olan aile de kendini güçsüz hisseden kız da müzik tutkusuyla kendilerini kurtarıyor. çok daha ajitatif bir hale getirilebilecekken bu kadar incelikli çekilmesi de ayrıca çok güzel. bu arada filmin herkesin heyecanla beklediği düet sahnesinde birden sesin kesilmesi ve izleyicinin sahneyi duymayan anne babanın bakış açısından izlemesi seyirciye empati tokadı oluyor. bu noktada dolan gözyaşları babanın kızının sesini hissetmek için boğazını tuttuğu sahnede boşalıyor. bu arada işitme engelliyi oynayan oyuncuların mimiklerini her bir cümlede bu denli etkin kullanmaları filme çok yakışmıştı. oyunculuklar gerçekten duymadıklarını düşündürecek kadar iyi.

!---- spoiler ----!