nedendir bilinmez (belki izmirli olmamın payı büyük) ama kar görünce içimde bi huzur, bi neşe. sanki yeryüzündeki o basitliği, kirliliği, tüm olumsuzlukları alıp bir kenara koymuş gibi. bundan sonrasının güzel olacağına dair inancımın büyük olması, sürekli bir camdan dışarı bakma isteği yahut kendini sokağa atıp karın üzerine bastığındaki sesi dinlemenin verdiği his. her yerin karla kaplı olmasının verdiği kusursuzluk, soğuk havalarda içinin daima sıcak kalması