allah geceyi neden yaratmış baba? uyuyalım diye kızım. iki gün oldu hala kulağımda sesi, geceyi sordu bana, çok soru sorardı, meraklıydı. küçük yaşamında en çok güneşi sevdi, gözünden yaş gelmesine rağmen, gözlerini kısarak bakardı güneşe. sanki güneşin yüzünü görmeye çalışır gibi bir uğraş içindeydi.

boş gözlerle yüzüme bakarak anlatıyordu mustafa, tek kolunun yokluğu umurunda değildi, çünkü yokluğu daha derin ve dipsiz mustafa'nın. hayatın hırpaladığı insanlardan sadece biriydi o. onu rahatlatacak, derdine ortak olacak hiç bir söz bulamamam daha çok bunalttı beni, sigara içmek geldi aklıma paketi çıkarıp önce mustafaya uzattım yine boş gözlerle baktı, bir dal çekip aldı. şimdi sessizce sanki ibadet yapar gibi sigaralarımızı çekiyoruz, mustafa tekrar anlatmaya başladı, bir karıştı dedi karışını göstererek, ayağı bir karıştı. kansızlığı vardı biraz, bazen ayaklarım çok üşüyor baba diye gelirdi yanıma ellerimin arasına alır ısıtırdım, ellerin neden bu kadar büyük baba? derdi bilmem çok çalışmaktan herhalde kızım dedim.
saatime baktım hanımın muayenede olduğu aklıma geldi biraz telaşa kapıldım, sigaram da sona yaklaşırken derin bir nefes çekip bitirip mustafa'ya döndüm, gitmem gerek mustafa hanımın muayenesi bitmiştir, sana sabır dilerim tekrar görüşürüz umarım dedim tam giderken tekrar mustafa'ya döndüm, kızının adı ne mustafa? "melike" dedi.
oldum olası nefret ettiğim hastanenin koridorunda doktor'un kapısına vardığımda karım çıkıyordu, nasıl geçti muayene? "iki buçuk aylık hamileymişim" mustafa gibi boş gözlerle baktım. sevinemedim, karım bu halimi görünce panikleyerek "ne oldu? neden dondun?" diye sorular sordu omuzumdan tutup sarsmaya başladı, sarstı,sarstı..

- mustafa! mustafa!
-mustafa ne oluyor sana uykunda hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun, melikeyi de uyandırdın.

melike?