neredeyse hiçbir konuşmanın yer almadığı bir buçuk saatlik ağır ağır lakin hemen her anında iz bırakarak ilerleyen bir film. yönetmen anlatım biçimini jest ve mimikler üzerinden şekillendirmiş.

!---- spoiler ----!

filmde olay, mekan ve duygu bir örgü gibi işlenmiştir ve birbirinin yansımasıdır. bir tarafta eşi tarafından boşlanan, ilgi görmeyen ve şiddete maruz kalan sun-hwa, bir yanda yaşamını başkaları tarafından boş bırakılmış evleri sahiplenerek sürdüren ve zarar görmüş kısımları tamir eden, bakımını yapan tae-suk. tae-suk kentin tüm katmanlarından evleri taraması sadece lüks olanlara yönlenmemesi, sun-hwa'nın zenginlikten ziyade aşkı araması ile benzerlik göstermektedir.

girdiği en gösterişli evde, güzeller güzeli sun-hwa ile karşılaşmış ona aşık olmuştur. birlikte girdikleri evlerden birinde ölü halde buldukları yaşlı adam, sun-hwa'nın eşine karşı sönen aşkını, cesede gösterdikleri hürmet ise elde ettikleri bu yeni bağlılığa olan tutunuşlarını simgelemektedir...

filmin tüm sahnelerinde üç adet figür bulunmaktadır. üçüncü fazlalıktır ve diğer ikisi tarafından işlevsiz kılınır. tae-suk'ın nezarethanede kendini eğiterek, afişinde de kullanılan o meşhur sahne ile kocayı işlevsiz kılmayı başarır.

!---- spoiler ----!