burada elimden geldiğince ucu siyasete dayanan konularda yazmaktan uzak durmaya çalışırım.

biliyorum, kimine göre belki de bu "etliye, sütlüye karışmamak" böyle bile görülse kabulümdür. ben bu nitelemeyi bile kabul ediyorum, hiç ama hiç gocunmuyorum. bu benim tercihim. isteyen istediği gibi değerlendirsin.

bu ülkede yaşanan acılardan sadece biri, ne ilkti ne de son olacak.
belki yüzlerce, belki binlerce insan okuduklarıyla, edindikleri kısıtlı bilgilerle kamplaşmanın iki yanında yer alıp kafalarında ya beyazı ya da siyahı oluşturacaklar. daha bir gün öncesinde sıcaklık, yakınlık hissettikleri insanlara karşı hemen mesafe koyacaklar aralarına, aralarında oluşmaya başlayan diyalog, iletişim bir anda asgari seviyeye inecek, birbirlerini dinlerken önyargıları öne çıkmaya başlayacak içten içe.

aaah benim güzel ülkem, asıl sorun bu değil mi zaten?
asıl sorun, sadece bize gösterdiklerini, görmek zorunda bırakılmamız değil mi zaten?
asıl sorun, dünyanın sadece siyah ile beyaz dan oluşmadığını bilmemize rağmen, gri rengi de görebilmemizin önüne çekilen engeller değil mi zaten?
asıl sorun, birbirimize sıkı sıkı sarılıp kardeş olduğumuzu hatırlamamızı engellemek adına, can ciğer olduğumuzu unutturmak adına yapılanlar değil mi zaten?



bu ülkenin katedeceği yol öylesine uzun ki...