tam biriyle yeni bir ilişkiye başlamaya kendimi hazır hissediyorken, yeniden çöktüm. kırgınım, yorgunum. düşündükçe üzülüyorum.

o kadar takatsizim ki, çok kısaca anlatmak istiyorum.

bir süredir konuştuğum, benden 2 yaş küçük bir gençle birbirimizden hoşlanıyorduk. ve iki gün önce buluştuk. önce beni evine davet etti. odasında çok güzel vakit geçirdik. beraber müzik dinledik, fotoğraflarımıza baktık, geleceğe dair planlarımızdan bahsettik. güzeldi.

ama öpüşmedik, veya benzeri bir eylem yapmadık. çünkü onun benliğine saygı duyuyordum ve tam olarak sevgili olmadan önce, onu öpmek istemiyordum. o herhangi biri değildi, öylece öpmem doğru olmazdı.
odasına, beraber vakit geçirmek için gelmiştim ve bu niyetimi bozmamalıydım.

sonra evinden ayrıldık, kadıköy’de dolaştık. güzel bir gün geçirdiğini söyledi. akşam da mesajlaştık. uzun süreden sonra mutluydum. karşımdaki insan da mutluydu ve bu inanılmaz müthiş bir şeydi.

ertesi sabah, onu hornet’te, evinden 5 km uzakta gördüm. (ben kullanmıyorum, sadece çevreye göz atıyordum) öyle bir kıskandım ki, tüm günümü sadece onu düşünerek harcadım. odamda bir ileri bir giri gittim ve gün bitti. aslında 2 gündür böyleyim.

bu konuyu ona açtığımda, kimseyle yatmadığını, ama yatsa bile ondan hesap sorma hakkımın olmadığını söyledi. kavga ettik.

şimdi 26 saattir yazmıyor. ben onu düşünmeye devam ediyorum.o ise hornet’te çevrimiçi durmaya devam ediyor. kıskanıyorum. daha fazla kıskanıyorum.