andrew niccol filmlerinden keyif almak için sıralamanın in time, simone, gattaca ve sonunda da lord of war olması gerek sanırım. sıralamayı bozunca, ki ben bozdum, gattaca ve lord of war diğerlerini yavanlaştırıyor. bu iki filmin çıtası çok yüksek.

bilimin kapitalizmin tekelinde hizmet verdiği, mükemmel kavramının içini nasıl doldurduğumuz ya da boşalttığımız üzerine, oldukça iyi bir film. bir çok yerde izlemeden önce okuduğum yorumların aksine, bilimin (genetik bilimi de dahil buna) kimin tekelinde olduğunun ortaya çıkan sonucu direkt etkilediğini düşünenlerdenim. hastalıklardan arındırılmış, sağlıklı bireyler 'ısmarlamak' değil zaten filmde de sorun olarak ortaya konulan; aksine bunu bir istatistik haline getirip sistemin daha verimli kölelerinin oluşturulması süreci...o yüzden bilim kurgu olan film anlattıkları ile ağır bir dram ve bugünle çok fazla paralellik barındırıyor. dancer in the dark örneğin; kör olmakta olduğu fark edilmesin diye doktoru atlatmaya çalışan kadınla burada vincent'in yapmak zorunda kaldıkları çok farklı değil. çünkü sistem kendisi için daha fazlasını sömürebilmek için veriyor insana; ekmeğini de, suyunu da, bilimsel gelişmeyi de...

wallerstein'ın bildiğimiz dünyanın sonu kitabından hareketle makale yazdırmıştı bir hocamız zamanında; onu hatırlattı izlerken. soru basit: teknolojik ilerleme gelişme midir?