birbiriyle cok yakin anlamli felsefi terimlerin turkce cevirileri gibi teknik ve dar kapsamli eksiklikleri olduguna katilirim. bu durum ozellikle agir felsefe kitaplari okurken kavramlari zihninizde dogru bir bicimde oturtamamaniza neden oluyor. imgelem( muadili muhayyel mesela ki gunumuzde kimse kullanmiyor bile), varoluşmak, olgusallık vs. gibi bazi ceviri kavramlari yorumlarken ister istemez zorlaniyorsunuz. ama bunun gibi dar kapsamli sikintilarin turkcenin yetersiz bir dil oldugu savina saglam bir dayanak olusturdugunu dusunmuyorum. zira diller halklarin kulturleriyle sekillenir, yukarida yunus emreden ornek verilmis, cok dogru bir ornek. yunus emreninki gibi sade bir soyleyisi olusturumak icin turkce bicilmis kaftandir. bu sade deyisler ise turk kulturu ile kusursuz bir bicimde ortusur.