birilerinin bir yerlerde kötü hissetmesinin sebebi yine başka birileri. ama birilerinin kötü hissetmesine son verebilecek olan da yine başka birileri olacak.
hepimizin bok gibi uyuduğu geceler ve uyuduğundan daha bok gibi uyandığı gündüzler var. bazılarımız direnmeyip bu durumu kabullenmiş böyle yaşamayı öğrenmiş. bazılarımız çare arıyor, umut ışığı arıyor. ama her şey yine ve yine bok gibi devam ediyor.
bunun sebebi yalnızlık. kara delik gibidir yalnızlık. yan yana oturup o yokmuş gibi davransan da birinin yanında olduğunu bilmek insanı umutlu kılar. ve mutlu. yeryüzünde bu kadar çok insan varken yapayalnız olmayı nasıl başarabiliyoruz? etrafımıza mı bakmıyoruz? kendimizi mi sevmiyoruz? yalnızlığımızı paylaşacak bile olsak, birileri olmalı yanımızda. bence her birimiz bir dostane gülüşü hak ediyoruz