kafamın içindeki bin tane düşünceyle gün boyu uğraşırken, kendime bile hayrım yokken mesela, bir başkasına ilaç olmayı beceremiyorum.

birisi sardunyaya su verirken, bıkmadan usanmadan, ben alttan alttan akıtıyorum suyu sanki. korkuyorum, yorulacak. gitmesini istemiyorum bir yandan. bencilim evet.

“
beyaz bir buluttan birgün ansızın..
bir karanfil düştü parmaklarıma.
gözlerine kuşlar doldu bir kızın
elleri karıştı ırmaklarıma..
ıslak bir yürektir bende karanfil
ruhum, kokusunun dilencisidir..
haşim, bu bir alev damlası değil
büyük yangınların habercisidir..
o kızıl bir deniz bense tenhayım
onda umut, bende yalnızlık büyür..
ne dünya sonsuzluk, ne ben dehayım,
içimde sadece şairler uyur..
bütün şiirleri söyleyen benim
bütün çiçeklerin adı karanfil
her akşam bir yaprak olur kefenim
haşim, bu bir alev damlası değil. “