son 3-4 senedir ufak da olsa hayal kurmaktan kaçıyor, deli gibi korkuyordum. hayallerim, şiirlerim, müziğim, çizgilerimle var olduğumu kendime sert bir biçimde hatırlattığım günden beri tutunmadığım bir hayaller kalmıştı. ufaktan başladım ben de hayal kurmaya. ufak tefek, minnacık şeyler ama mutlu ediyor.

seneye bir eve çıkmayı düşünüyorum. 1+1 öğrenci evi. oturma odasında koyu yeşil, siyah ve kahverengi olsun. geniş bir koltuk, açık renk laminant parke, geniş bir pencere ve her yerde saksılar, saksılarda geniş yapraklı yeşil bitkiler, menekşeler.. bir masa. her şey masası. dert, eğlence, eğitim.. üzerinde küçük küçük saksılarda kaktüsler, bir sürü kalem ve kağıtlar. yerde peluş halılar olsun. battaniyelerim, yastıklarım, terliklerim, dokunarak vakit geçirdiğim her şey peluş olsun istiyorum.
evde kendimi tek hayal ediyorum. bir de kedi var tabii.. geceleri rahat bırakmıyor o da. yine de banyoda fazladan bir havlu var. bir ihtimal mutlu olunur belki.

daha çok bu evde loş gecelerin, şarapların ve müziğin eksik olmadığını hayal ediyorum. dinleyemeyecek kadar doluysam söylüyorum.

-silmemek için kendimi zor tuttum. bu kadarcığı için bile cesaretimi zor topladım. herkese güzel geceler.-

edit: imla