yine kabus gördüm.
bir hafta içinde 2 tane kabus.
zaten kolay kolay uyuyamıyorum son günlerde bir de kabus görüp uyanınca sabaha kadar tavanı izliyorum.
tek bir rapor yapacak dikkate sahip değilim.
hem deli gibi uykum var hem de uyuyamıyorum.
ellerimin titremesi, en ufak şeyde gözlerimin dolması, mükemmel esprilere çok hoşuma gittiği halde sadece”tshıh” tepkisi verebilmem...
allahım derdimin ne olduğunu bilmiyorum.
çok daha zor günler geçirmiştim hiç bu kadar dağılmadım.
en kötüsü de beni neyin iyi edeceğini bilmemem. bilsem gidip ona sahip olmak için uğraşacağım. sahip olamasam bile uğraş vermek için bir motivasyona sahip olacağım.
sanki hayat beni de içine almış koca bir boşluk.
bir şeylerden zevk alma gayesinde bile değilim. sadece kötü hissetmek istemiyorum.