neredeyse iki senedir hiç televizyon izlemeyen, güncel haberlerin bir çoğunu da kendi belirlediğim internet sitelerinden (onları da genelde yüzeysel) takip ediyordum.
son iki aydır, bazı alışkanlıklarımı değiştirmek zorunda olduğumdan bilgisayardan uzak kalmam gerekiyordu ve bu süreçte çoğu zaman televizyon izlemeye vakit ayırdım ve güncel gelişmeler konusundaki eksikliğimi de tv. haber kanallarından gidermeye çalıştım.

"iki aydır kendimi dünyanın medeniyet uğramamış bir köşesine gidip ülkesine geri dönmüş, yabancılaşmış, gördüklerine şaşıran, sanki başka bir ülkeye gelmiş bir insan gibi hissediyorum."

-özellikle her gün yinelenen bütün televizyon kanallarındaki neredeyse birbirinin kopyası gündüz programları, basma kalıp dizileri, hiç bir farklı tür içermeyen içeriksiz programları,
-neredeyse günün her saatinde ve gittiği her yerde eline mikrofonu aldığı anda (sandalyeye çıkıp selam bile verse canlı yayına bağlanılıyor) canlı yayına bağlanılan siyasi mitingleri,
-haber kanallarında (bu ülkede onca konusunda uzman olmasına rağmen) kadrolu hale gelmiş, her söyledikleri cümleyle insanları öyle veya böyle kutuplaştırmaktan başka hiç bir becerisi, konu hakkında hiç bir bilgi birikimi olmayan, sözleri, tavırları neredeyse kahve sohbetinden öte gitmeyen, boş insanların katıldığı tartışma programlarını gördükçe psikolojim bozuldu.

sorular durmadan kafamın içinde yankılanıp duruyor.

nasıl bu kadar zamanda (iki sene içinde) bu hale geldik?
nasıl bir ülkede yaşıyoruz biz?
nereye doğru gidiyoruz böyle?

bir yandan hem düşünsel, hem fiziksel, hem de (yaşadığım süreç dolayısıyla) ekonomik anlamda kendimi toparlamaya çalışırken bu sorular beni boğuyor. bu zorlu süreçte beni ayakta tutan, direncime direnç katan yaşama sevincimi yitirmemeye çalışıyorum. bir yanım yaşananları görüp, "daha da beter olsun" diye içten içe küfürler savururken, diğer yanım dert edinmeden duramıyor.

en azından (benim için fiziksel olarak çok zor geçse de) son bir seneme dönüp, dinlediğim şarkıların ritmine gömülmek, okuduğum ve belkide beş dakika sonra unutacağım şiirlerin dizelerinde kaybolmak istiyorum.