bu kez oy moy yok bacılarım, biraderlerim. ister kızın, öfkelenin ya da yerden yere vurun bu tavrımı ama artık bu oyunda yokum ben. belki hep beraber daha beter (daha beter nedir referans noktamı da kaybettim ama) olursak ya da artık bu oyunun, oyuna dahilmiş gibi davranarak bozulamayacağını fark edersek, daha anlamlı ve gerçekçi bir çözüm bulmaya çalışabiliriz birlikte.

yani diyeceğim şu ki; sabahın köründe sandık başına gitmek, müşahit olmak, oyların peşinde koşturmak filan yok. bu da benim açımdan "demokrasi" oyununun sonu oldu sanırım. hayırlı olsun.

gerekli ekleme: yorumum ümitsizlikten değil aksine hayal ettiğim dünyaya ulaşmanın yolunun bu olmadığı fikrimden geçici bir süre sapmıştım ve yeniden aslıma döndüm demeliyim sanırım. 2 yıl önce yazdığım bir yorumda bu fikrimi aşağıdaki şekilde ifade etmiştim. ki artık temsili demokrasi bile denemeyeceği için elimizdeki ucubeye en azından kendimi kandırmayı bıraktım.

"temsili demokrasinin kendisi tatsız tuzsuz bir müsameredir. katılımcılık, çoğulculuk lafları da toplumları sistem içinde tutabilmenin manipülatif söylemleridir. hayal ettiğimiz gibi bir dünyaya bu düzenle ulaşmanın çok mümkün olmadığı da açıktır."