küçük bir iç dünyam var.

önceleri büyüktü. bol hayalim, çokça merakım vardı. çocuktum, toydum. hayaller nasıl gerçekleştirilir bilmiyordum, sanıyordum ki hayal etmeye devam edersek bir gün gerçek olurlar. olmadı.

sonra hayal etmeyi azalttım. iç dünyam hâlâ büyüktü, fakat giderek daha da tenhalaşıyordu. boşalıyordu. oksijen seviyesi düşmeye başladı.

sonunda öyle ıssız bir iç dünyam oldu ki, büyüktü falan ama hemen her yerini tanıyordum. yeni şeyler pek az çıkıyordu karşıma, çıkmasını umutla bekliyordum.

iç dünyası küçük fakat benimkine oranla daha dolu insanlara bakıyordum. şaşırıyordum.

sonunda herkesi kendi harabelerine terk ettim, hiçbirini zaaflarının soktuğu karanlık deliklerden çıkaramazdım, kendim de aynı türden bir deli^:li^kle cebelleşirken hem de.

şimdiyse çok ama çok ufak bir dünyam var. sadece içeriyi değil, dışarıyı da ufalttım iyiden iyiye. derdini çözmek isteyene elimi uzatıyorum, istemeyene hemen hemen hiçbir şey sunmuyorum. varsın normal bir hayat yaşayamayayım, zihnim dizinden vurulmuş mafya eskisi gibi seke seke - zar zor yürüsün, varsın yalnız olayım. ne zaman olmadım ki? kaç kişiyle derinlemesine iletişim kurabildim zaten? kaç kişi kalıcı yer edinmeye gayret etti? kaç kişi çabalarıma ortak oldu? olanlar başımla beraber, benimle devam edecekler. yenisini aramıyorum. yüzeysellereyse bulaşmamak benim için daha az acılı.

varsın "kalbim" (hiç sevmem şöyle yanlış organ mecazlarını ama) boş olsun. ne zaman olmadı? dolması için çabaladım ne değişti?

genel olaylar için birer birer, birey birey öfkelenmemin kime ne yararı var? sonuçta ben hayatına yeni birilerini katması zor, hayatını biriyle paylaşması ise imkansız biriyim. neden kendi kendimi düşürüp duruyorum?

yoruldum vallahi. ben zayıf biriyim. zaaflarım var. aksi için çok çabaladım, fakat yirmi beş senede bu kadar oldu. gençlik hayatın en fişek günleri idiyse, bundan sonrasında şimdikinden de az enerjim olacak anlamı taşır bu. demek ki artık boş hayallerim peşinde koşamam.

tabii böyle şeyler anlık hislerdir, belki on dakika sonra değişecek, kim bilir. dedim ya, zayıf biriyim, kolay kanarım, rüzgarlara direnemem.