!---- spoiler s02e03 ----!

3. bölüm itibariyle yeni karakterlere, mekanlara, olaylara yavaş yavaş adapte olmaya başladım. uzun uzun bakışlar, mimikler, eblek tripler biraz daha anlamlı olmaya başladı.

ilk sezona durağan ve bütünden parçalar sunarak başlayan dizi, birkaç bölüm sonra izleyiciyi tümüyle içine alıyordu. hatta 4. bölümde nefes kesen plan sekans ile dingin bir coşkuya yelken açmıştı. bu sezonda da benzer bir beklenti içerisindeydim. bilhassa 3. bölüm, takip sahnesi ile bana bu sinyali çaktı. en azından sahne başlangıcında alışagelmişlikten beklenen patlamanın gerçekleşiyor olduğunu düşündüm, ancak yalnızca bir parlama imiş. bunun için ilk sezona oranla biraz daha bekletecekler gibi.

yapımcılar bu noktada gişe kaygısıyla popülist bir hamle yapmışlar. ilk sezonu izleyip diziye tutkuyla bağlanan birçok kişiye true detective adıyla ne sunarsan izleyecektir. sonunda sever, söver, eleştirir, kahrolur, mest olur, farklı bir tat bulur...

dizinin ağır, derin, felsefi ögelerle bezenmiş, kafa yoran havası vardı. bu tarz, bir kısım izleyici grubuna hitap etmez. dizinin popülaritesine sığınıp, bu kitleyi çekmek için de aralara holywood klişelerini, basitliklerini, ritüellerini serpiştirmişler. şimdi daha çok insan diziden kendine pay biçebiliyordur. bu hamlenin ilk sezon edindikleri tutucu taraftarları rahatsız edeceğini biliyorlardır ama kitlenin sabrına da güveniyorlar. ve sezon sonunda ağza bolca bal çalacaklardır. tatmin edeceğini de tahmin ediyorum.

diğer bir yandan da mayfa, cia, fbi, iş adamları, metropol yaşantısı, büyük şirketler, gece klüpleri, malikaneler, barbi bebekler... taşralı marty ve rust'ın dinginliğini, sendenbendenliğini arıyor gözler. şaşa boğuyor beni. biraz aksiyon katsan ve 2x hızında oynatsan james bond filmi'nden farkı kalmayacak hissiyatı veriyor.

!---- spoiler s02e03 ----!