hayatımın en bok evresini geçirdiğimi sandığım zamanlar olmuştu, yok ya yalanmış en bok evresini şuan yaşıyorum. işin kötü tarafı depresyona girecek vaktim dahi yok, acımı bile çekemiyorum bu nedir bilir misiniz. bir anda hayatının alt üst olması, zaten tek bacağı kırık olan güven kavramının iyice içine edilmesi, bir gün önce ahretliğim dediğin insanın bir gecede hiç kimse olması, her şeyin boktan gitmesi evet her şey. yukarıda birileri iddiaya girdi sanırım ne kadar dayanacağıma dair, niye dayandığımı merak ediyorum aslında. belirsizlik korkusu mu yoksa komik derecede umudum mu var hayata dair. olsa ne yazar ki, düzelse bile sarpa sarar her şey, yine. çok bunaldım sözlük bir solucan deliği bulan olursa haber versin, kaçma zamanım geldi, hissediyorum.