tanrıyı "reddetmek" ile uzaktan yakından alakası olmayan, köklü bir düşünce tarzıdır.
reddetmek, her şeyden önce "var olan bir şeyi, bir nesneyi, fikri, akımı, kavramı kendine uygun kabul etmemek, uygun bulmamak" tır. evlatlık reddedilir, bir teklif reddedilir. bir para reddedilir. dikkat ederseniz bunlar "var" dırlar.
bir ateist asla tanrıyı reddetmez. bir ateist, tanrının "olmadığını" söyler. ateizm, tanrının varlığını çürütmekle bir saniye dahi harcamaz ; bilakis tanrının yokluğu üzerine fikir inşa eder ve bunun felsefesiyle uğraşır. bir şeyin varlığı ispat gerektirir çünkü, yokluğu değil. olmayan bir şeyi ispata gerek yoktur. örnek olarak sizlere "uçan bir inek var" dersem, bunu ispat etmekle "ben" mükellefimdir. siz ise durduk yere bu uçan ineğin yokluğunu kanıtlamak zorunda olmazsınız. çünkü "yok" halde olmak, zaten hiçbir iz veya ipucuna bağlı olmamak demektir. fakat gelin görün ki ateistler, başından beri yokluğunu izah etmeye çalıştıkları bir şeyin "yokluğunun" ispatı ile sorumlu tutulmaktadırlar.
(bkz: tanrı yoksa kanıtla o zaman) gibi...

bir aforizmayı pek severim. "sözleriniz kaderiniz olur." ince ayrımı farketmezseniz, büyük hatalara düşersiniz. ateizm tanrıyı reddetmez. hele hele kesinlikle yok saymaz. çünkü yok saymak "var olanın yokluğunun farz edilmesi" dir. ateizm var olan bir kutsalı görmemek, onu yok etmek gibi gülünç çabalara düşemez. düşmemelidir. hele ki bir ateiste bunun ispatının sorulması, aksine muhatabın idrak, felsefe ve sistematik bir düzen ile konuşabilme yetilerini ortaya çıkarmaktadır.
ateizm tanrıyı reddetmek falan değildir. ateizm, tanrıyı yok saymak, görmezden gelmek, sevmediği için inanmamak gibi gülünç şeyler asla değildir.
ateizm, tanrıların ve onlara bağlı inanç sistemlerinin özünü anlamak, bu sektörün arkasındaki gerçeği görebilmektir.
ateizm zihnin her şeye mantıkla yaklaşabilmesini mümkün kılabilmektir.