bana insanlığın saçma sapan bir kısır döngü içinde bulunduğunu öğreten film.

çağlar boyu medeniyette şu noktaya gelebilmek için ne canlar ihtilallerde, dünya savaşlarında öldü. ne insanlar kendini bilim yoluna adadı ve belki değeri anlaşılmadan fakirlik içinde öldü (*:nikola tesla). kollektif şekilde inşa edilen günümüz dünyası -kusurları olsa da- bugün insan yaşamı için çok büyük standartlar vaad eden bir yer haline geldi onlar sayesinde.

sonra ne mi oldu? insanlar bu kadar rahatlığı beğenmediler. kışın soğuk nefesinden bizi koruyan beton binaları sıkıcı ve kötü görmeye başladılar. toplum haline gelemeden yaşayamayan bir varlık olan homo sapiens şehrin kalabalığından nankörce sıkıldı. kendini ondan soyutlamak istedi. vahşileşmek, ilkel çağları yaşamak, özüne dönmek istedi. bu, bugün için çok popüler bir düşünce olmaya başladı. bazı noktalarda da haklı olmayı başardı.

çağlar boyu pozitif yönde ilerleyen moderniteyi artırma isteği bir anda tam tersine döndü ve kırsal yaşama geri dönmek istiyor artık insanlar. sakin, hiçbir şey yapmadan, kendine yetmek ve öyle devam etmek istiyorlar artık. neden sonraki nesillere daha iyi bir dünya bırakmak yerine şu anda var olanı böylece bırakıp, sabit bir düzene gitmek istiyor insanlar? bizden öncekiler böyle mi yapmışlardı? bunu yapmak için uğraşan insanları da sistemin kölesi olarak ezmek, bunun yanında kendini inzivaya çekip öylece yaşayan insanları kahraman ilan etmek adil mi? bugün bu telefonlardan mesaj yollayabiliyorsak bunun ödülünü alması gereken kişi inzivada yaşayan çok tatlı, çok özenilesi insanlar mıdır?

ben bu insanların düşüncelerini, onlara göre, haklı bulsam da desteklemiyorum. bu yüzden bu film bende biraz negatif etki yaratmıştı.

yorumu agresif algılayabilirsiniz, aslında değil. burada sadece bir noktaya dikkat çekmek istedim. filmi beğendim, ama barındırdığı fikri beğenmedim.