ilk askim komsumuz özlem abla idi. ben 10 o ise 24-25 yaslarindaydi. cok guzeldi ve benimle cok ilgilenir cok severdi. okuldan gelir gelmez onlarin eve giderdim. evlerinin kocaman bir bahcesi vardi. ceviz agacinin altinda oturur saatlerce konusurduk. ilk annesi anlamisti ona asik oldugumu. bana :"oğlum sen buyuk olsaydin özlem'le seni evlendirirdim" diyerek gülmüştü. ben de sazan gibi atladim :"olsunnn ben yine evlenirim." demistim. herkes kahkahayi patlatinca cok utanmistim. o gunden sonra özlem abla bana askim demeye baslamisti. yuzum kizarsa da icimden cok mutlu oluyordum. sonra bir adam geldi ailesiyle. birseyler sezmistim. kisa sure sonra gelin olarak evden ciktiginda saklandigim duvarin ardindan uzgun bir sekilde bakakalmistim. o gunden sonra özlem ablayı hiç gormedim.