-- kitabı okumadan okumayınız --

ömer'le macide arasında olup bitenler kısmen raskolnikov'la sonya'nın ilişkisini hatırlattı bana. ömer her ne kadar kendisinin iyi bir insan olmadığını, içinde o kötülük cevherinden oldukça büyük parçayı gezdirdiğini bilse de, macide'nin iyiliğinden, vicdanından asla şüphe etmiyor. her düşüşünden, çıkardığı her rezaletten sonra o cevherin zerresinin bulunmadığını bildiği macide'ye koşuyor. aynı raskolnikov'un kurtuluşu "mutlak iyi" olarak gördüğü sonya'da bulması gibi. ayrıca raskolnikov'un tefeci kadının öldürdükten sonra çaldığı para ve altınları yolunun üstünde terk edilmiş bir bahçeye fırlatması gibi, ömer de hafız'dan şantajla kopardığı parayı gidip harcamak yerine, yaşadığı pişmanlık neticesinde tek kuruşuna dokunmadan arkadaş çevresinden birinin (nihat'tı gâliba) evine bırakıyor. raskolnikov ve ömer, kalplerinin derinliklerindeki kara cevheri bir yandan kazan, bir yandan da elde ettiklerinden hiç memnun kalmayıp arınmak için iki iyi kadına koşan büyüyememiş iki erkek kardeş gibiler bu nedenle.