küçükken topluca gittiğimiz bir piknikte babamı janjanlı kutusundan, sarı renkli bir şey içerken gördüm. tabii çocuk aklı ben onu yedigün falan sanıp babamdan istedim. daha 3-4 yaşındayım yalnız. :) babam, "oğlum içemezsin o acı!" falan dediyse de dinletemedi. dedim "ilk defa mı içiyoruz sanki, doldur sen, rahat ol!" babam en son dayanamadı çay bardağının yarısını doldurup verdi. bir heves ağzıma götürmemle püskürtmem bir oldu. hayatımda ilk ve son kez içtiğim bira budur.

9 yaşındayken de bir gün buzdolabını bir açtım, buzlukta bir litre yedigün, yanında da yine bir bardak yedigün dolu duruyor. gömdüm bardaktaki buz gibi sarı kolayı ama tadı bir tuhaf gelmişti. tabii üstünde çok durmadım sonuçta her türlü meşrubatı gömen bir bünyem var. neyse efendim sonra babam gelip bardaktaki kolayı kim içti diye sordu. ben içtim deyince kıs kıs güldü ama bir şey söylemedi. yıllar sonra jeton düştü. adam kendine kola-votka ya da kola-cin neyse artık bir şey hazırlayıp koymuş ben de onu içmişim. :))

işin ilginci hiç de tesir etmedi. nasıl bir bünyem varsa artık...