öncelikle bu konularda insanlarla fazla takıştığımı söyleyebilirim nedeniyse insanların ne şekilde uyardığıdır.

mesela kendisine bakmadan her konuda ben bilirim tavrıyla yaklaşan insanlar; genellikle gerilim böyle tiplerle yaşanır. kendisini göremeden seni eleştirmeye kalkar, eleştirisi de gerçekten el üstünde bile tutulcak boyutta değildir. ne amaçla yaptığı belli bile değildir, sırf üstünlüktür. ben böyle tiplere karşı hatamı kabul etmem kişisel olarakta olaya bakarım kardeşim, bana hatamı söyleyebilmesi için öncelikle aynı durumda kendisinin ne tür tepkiler vereceğini biliyor olması lazım. böyleleri genelde zamanında alttan aldığın kişilerse daha da kötüsü olaylarda ki hatalarını görmeyip kendilerini hatasız kul zannederler; bu durumda ben olayı tabi ki kişisel olarak algılamaya devam ederim.kendisini göremeden beni eleştirebilme, uyarma hakkı nedir ? adama sen önce kendine bak öyle konuş denilebilir çünkü haketmişlerdir.

başlığa katılmamı sağlayan diğer tarafsa; yukardaki insanlardan daha farklı yaklaşan bir gruptur; onların samimiyetleri bile yeterlidir. seni uyardığı noktayı senin daha iyi bir noktaya gelebilmen için söylediğini zaten bilirsin, kişisel olarak bakmazsın. çünkü bu insan samimiyete paralel olarak yeri gelir kendi hatalarını sana bile anlatabilir, böyle insana işte can feda. her zaman söylerim insan önce kendine bakacak sonra karşısındakini eleştirebilecek uyarabilecek mevkiye kendisini taşıyacak.

birde yeni tanıştığın insanlar vardır, resmiyete dökülmüş bir ilişki vardır ortada. onların düşüncelerini kişisel olarak algılanmaması gerektiğini düşünüyorum. belki seni dışarıdan izlemiştir, bir hatalı davranış tanışmadığın insanlarda kötü bir izlenim yaratabilir.bu yüzden bu da önemlidir istisnaların çıkabileceğini unutmamak lazım.