sen beni tanımıyorsun. ben de seni tanımıyorum.
ki şaşırmıyorum buna. zannımca hiç tanışmayacağız, yollarımız kesişmeyecek.

şunu bil; seni ilk gördüğüm andan değil belki ya da ilk hayalden beri, ama seni seveceğim, tüm kalbimle. bana hiç bakmayacaksın, duymayacaksın. ben seni bir kere göreceğim, bir daha da çıkmayacaksın aklımdan; somut olmayacaksın karşımda, bir vücut hâlinde.

aylarca kendime kızacağım, "ah keşke bir kaç kelime sarf etseydim" diye, sonra bir karamsarlık çökecek üzerime.
"sanki kabul edecekti de? hadi kabul etti, o zaman ne yapacaksın? bu kızı idare edebilecek misin? s*çtığın b*ku bile temizlemiyorsun sen! azıcık rütbeni bil!"

ve ben, ferrari, başka bir düşümü kırmak üzere yollara düşeceğim.