"beğenmeyen okumasın" adlı bir okuma grubunun geçen yılki kitaplarından biriydi. 8 şubat 2015'te beşiktaş'ta kaset kafe'de yazarının da katıldığı bir toplantıda bu kitap üzerine konuşulmuştu. ben öyle ahım şahım bir şey bulamadım öykülerde ama çok ayrıntılı okuyup çok olumlu eleştiriler yapanlar olduğunu hatırlıyorum.

bir yas kitabı "hah". yazarın babasının ölümünün ardından yazdığı birbirinden bağımsız üç öyküden oluşuyor. okuyanların aklında öykülerin bir bütünlük oluşturup oluşturmadığına dair bir soru oluşabiliyor. yazar bu soruya "hayır" yanıtını veriyor. öyküler bütünlük oluşturacak biçimde kurgulanmamış.

öykülerde yas evreleri anlatılıyor sanki. kişiselden toplumsala evrilen bir yas havası hakim kitaba. anlatıcının babayla ilişkisi elektra kompleksli bir anlatıcıyla karşı karşıya olduğumuz izlenimini uyandırıyor.

kozmik zaman ve iç zamanın farklı işleyişinden besleniliyor öykülerde. zaman, kişinin bilinciyle genişletiliyor. bu teknik, metinlerarası bağlantılarla da birleştiriliyor. pek çok metne gönderme var öykülerde. (bu göndermelerin italik gösterilmesini sevmediğimi belirtmeliyim.) bu noktada kemal varol'un "küfran" şiiri oldukça önem kazanıyor. kitabı okuyanların bu şiire bakmasında yarar var.

"akasya" önemli bir motif. mitolojide dirilişin simgesi. yastan sonra diriliş... başka motifler de var ama söylemem, okuyanlar bulsun.

"oyuk adamlar"dan da bahsedelim. t.s. eliot'ın çok az bilinen bir şiiri "oyuk adamlar". heidegger'in varlığın anlamının yitirilmesi düşüncesinin dile dökülmüş hali gibidir bu şiir. yazar, "dan" öyküsünün başında kısa bir bölümünü alıyor bu şiirin.

son olarak, öyküleri okuyanlar birgül oğuz'un buğulu bakan bir kadın olduğunu düşünebilirler. haklılar.