sanat sanat için olduğu zaman böyle performatif ve yerleştirme sanatları sonra minimalist sanat ve carl andre gibi herifler çıkıyor. belki sanatın toplum için olduğunu düşünenler vardır ama ana akım sanatın sanat için olmasından bence. bir şey kendi için olduğu zaman yaptıklarını meşru kılacak manifestolarla kendi tabanını sürekli yeniliyor ve aslında ne olduğunu belli dönemlerde (belki her yüzyılda) baştan yazıyor. sanat dediğimiz şeyin içeriği, sebebi kendisi olduğu için sürekli değişiyor. varolma sebebiniz sadece varoluşumuz içinse misal hayatta yaptığınız her şeyi meşruiyete yedirebileceğiniz argümanlar ya da düşünsel sistemler silsileniz olur. hedonizm olur nihilizm olur başka şeyler olur vesaire. öznenin ne için olduğu yine öznenin kendisi olduğundan sebep, yaptıklarının da tek sebebi öznenin kendi istenci -can isteyişi- oluyor.