-
güzel şeyler oluyor günlük. güzel insan tanıyorum. ama korkuyorum biliyor musun? elimden kayıp gidiverecek diye. hayal kurmak güzel ayrıca. yeni fidanlar ekiyorum sanki. ve yeşermelerini bekliyorum. yeşerdikçe gözlerimin içi gülüyormuş sanki. ya da, ya da her neyse betimleyemiyorum. sanırım biraz şairlerden kopya çekeceğim. çaktırma olur mu günlük? -
sevgili günlük, hayatımda ikinci kez günlük yazıyorum, birincisi ilkokuldaydı. aslı'yı ne kadar çok sevdiğimi yazmıştım. annemle, ablam kesin okudu yazdıklarımı, şimdi de eşimin okuma ihtimali var. neyse çok içi dolu dedikodu yapma niyetinde değilim.
hayatlar ilkokuldan daha çok tedbir almaya itiyor insanı.
risk almayı sevmediğimden, yapılacaklar listesi minvalinde bir şeyler karalayım.
önümüzde euro 2016 futbol şampiyonası var gönlümden bir kasa bira almak geçiyor. bomonti'ye karşı sempati beslemeye başladım. bir de futbol dergisi alıp takımları tanımak lazım. favorim ise almanya.
ne diyordum; düşündüm de o eski günlüğüm yarım kalmıştı; bir parça o yoldan devam edeyim.
sevgili günlük, bugün burkay aslı'yı sevdiğini söyledi.
ben aslı'yı seviyorken burkay'ın da aslı'yı sevmesi feci canımı sıktı. adam zaten sürekli rekabet halinde, sınıf birincisi olmamı ve sınıf başkanı olmamı kıskanıyor. işin kötüsü aslı bana da bakmıyor. anaokulunda onun koruyucu melekliğini yapıyordum. sınıflar ayrılınca selamı sabahı kesti. ben de çekingenim gidemiyorum yanına. şu tolga'nın cahil cesaretinden bir kuple genlerime işleseydi böyle mi olurdu? "bak kızım sana iki çift lafım var" diyebilirdim belki. öncelikle burkay'ı aradan çıkarmam lazım. ama nasıl yapıcam? dövsem mi? durduk yere de kavga çıkartamam. aslı'yı sevmesi belki onun da hakkı ama sırf ben aslı'yı seviyorum diye aslı'yı sevmeye başlaması onu haksız yapmaz mı?
bunu ispatlayamam tabiki. adam belki senden daha önce aslı'yı seviyordum diyecek.
sınıfta oylamaya sunsak kazanırım, zaten sınıf benim tarafımda.
burkay geçimsizliğinden biraz yalnız kalıyor, oyunlarımıza da almıyoruz.
kendi ipimi kendim kesmeliyim. ama nasıl? -
istanbul'dan izmire yaz tatiline geleli 2 gün oldu. aileden fazla ilgi görünce insan bi değişik oluyor. gel gör ki hala derslerden kaldığımı söylemedim. ama dersler yerine gezmeyip ingilizce ve birazda ispanyolca çalıştım tüm sene boyunca. neyse günlük besmele çekip gidip söyleyelim... -
sevgili günlük, biliyorsun zor zamanlardan geçiyorum. hepsi yakında geçecek onu da biliyorum her ne kadar şuan acı verse de.. bugün çok güzel bir email aldım, aslında dün gelmiş ama ben bu sabah gördüm ve güne harika başladım. hatta üzerine birkaç saat düşündüm istediğim gibi dolu içten bir cevap verebilmek için. dünyada hala güzel insanların olduğunu hatırladım bugün, hala değer verildiğimi, bazı insanlara derdimi anlatabildiğimi gördüm. bu kadarcık sadece istediğim.. keşke hergün böyle gülümseyerek güne başlasam, keşke hergün birbirinden daha değerli insanlarla karşılaşsam.. böyle ufak jestlerle beni mest etseler.. keşke.. -
kızıyorum kendime be günlük.
başkasını affetmek bile bu kadar zor olmazken, başkasına verebildiğim bu tavizi, kendime neden veremiyorum -
sevgili günlük,
özür dilerim ama şu sıralar senden daha sevgi'liyim. o nasıl oluyor dersen içime sığmayan, içimde kelebekler uçuran bir sevgi var. diğer yandan da aklımı kurcalayan bütünlemeler. yarı huzurlu yarı endişeli bir girdap içindeyim. bir hoca var onu 10 yıl sonra da kesin hatırlayacağım. ama üzgünüm hiç iyi anmayacağım adını. şu sıralar çok fazla şiir okuyasım var ayrıca. şiir demişken yine şu sıralar kadıköy'de kitap günleri var ve gidemiyor olmak aşırı derecede sinirimi bozuyor. bilseydim bütünlemeye kalmamak için ekstra çaba sarfederdim. neyse. bir dahaki sevgi dolu günde yeniden görüşmek üzere. -
canım bütler için şu ramazan ayında izmirden istanbula o kadar yol çekilir mi diye düşünürken hergün bir sınavdan kalmamım açıklanmasından sonra artık hayat çekilmez bir hal aldı. sanırım evde oturup asosyal mi olsam diye düşünüyorum. hayatının en güzel döneminde kariyer peşinde koşmak gerçekten çok saçma geliyor ama elden de bir şey gelmiyor :( -
günlük, bazen çok boşta hissediyorum kendimi. bir noktaya dalıp hiçbir şey düşünmeden öylece bakıyorum. ve hiçbir şey düşünmediğim tek an bu. ya da dikkatimi çeken bir sese yoğunlaşıyorum. bugün de o günlerden birisi. daha en başından beri yani ilkokul hocam derdi bunda dikkat eksikliği var diye. ve hala var gerçekten de. bir şeye yoğunlaşmaya çalıştığımda beynimde dönen düşünceler, dışarıdaki sesler, kuşlar, insan sesleri... yapamıyorum. gerçekten dalgın biriyim. -
sevgili günlük,
insanlarla konuşmayı minimum seviyeye indirmeye başladığımdan beri kendime ayırdığım vakitte fark ettim ki bazıları için kendimden ödün vermişim. değdi değmedi orasını sorgulamak için artık çok geç ama bir daha yapmayacağımdan eminim. beni bu şekilde kendi benliğimle kabul edebilen insanlar istiyorum etrafımda. her yaptığımı eleştiren, köstek olmaya çalışan veyahut kıskanan insanlar değil. tek bir olay değil bunları düşündürtmeye sebep küçük küçük farklı insanlardan gördüklerim.
buradan mesaj ile bir kaç şey danıştığım youser arkadaşlara da çok teşekkür ederim. yardımcı olmakla kalmayıp beni dinleyip, tavsiyeler verdikleri için. -
başardı günlük. sonunda kendisinden uzaklaştırmayı başardı.