-
kalemi alıyorum elime...
başucumda bir fincan kahve. karşımda bir şehrin köhne gecekonduları.
kirletiyor önümdeki beyazlığı... keyifle izliyorum iyilikle kötülüğün savaşını. tabi kaybeden yine ben oluyorum. -
beni "duygusuz" olarak itham edenler var.
saygı duyarım, ne yapayım yani. duygusuzluk sanki kötü bir hede imiş gibi...