bir; hayatımı düzene sokabilmek, daha iyi hissedebilmek veya hissettirebilmek adına yapmam gerekenlerin farkındayım ama sürekli dikkatim dağılıyor ve bir türlü başlayamıyorum.bir başlayabilsem sonu gelicekmiş gibi bir his var içimde ama resmen beynime yenik düşüyorum ve buda beni deli ediyor.

iki; yukarıda bahsettiğim dikkat dağınıklığı hat safhada.aynı anda o kadar çok düşünce geçiyorki aklımdan hiç birşey yapmamama rağmen yoruluyorum.hayatım çok düzensiz ve bu durumun vehametini her alanda hissediyorum.uyku dahi uyuyamıyorum artık.

üç; muhabbeti ve sosyalleşmeyi çok seven bir insan olmama rağmen artık çevremdeki insanlardan sıkılıyorum.sohbetler öyle yavan geliyorki bir süreden sonra tahammül edemiyorum.insanları çok severim (herhangi bir insan), böyle yaparak onları kırdığımın veya kendimden soğuttuğumun farkındayım bunu hayat bana acı bir şekilde öğretti fakat ne yaptımsa olduramıyorum içimde.

faydası olacak herhangi bir öneriye açığım çünkü buna feci şekilde ihtiyacım var.
sevgilerle sözlük...