-
bu başlıklara yazmaktan pek haz etmiyorum. her ne olursa olsun sadece bize olmuyor. geçip gidiyor falan fistan. twittera yazıyordum. orada da yazmak iyi değil sanki. daha bi düzgün yazmalıymışım gibi geliyor.
yaptıklarımla ideallerim bir değil. paralel hiç değil. tek kesişimleri benim. öyle hissediyorum.
silmek istedim yazdıklarımı çünkü sabır kavramı henüz aklıma geldi. dursun burada belki okuyana faydalı olur. -
çok benziyor; ona, galiba herkese. -
neden niye bilmiyorum -
yazacam ama pek itiraf olmayacak.
nasıl içinden çıkacağım bilmiyorum. yakalamak yahut peşinden koşmak bi gaye bi amaç ülkü edinmek çok zor geliyor. herşey anlamsız falan değil bilakis herşey o kadar çok anlamlı herşeyin o kadar derin manası var ki bu beni ürkütüyor.
kararların sıradanlığıyla yüzleşmekten ziyade sonuçların sıradanlığıyla yüzleşmek gerekiyor. sonuçların sıradan olması göz korkutucu.
aslında kişinin kendi sıradanlığıyla yüzleşmesi gerekiyor. -
bir arkadaşım diğerine artık neden yazmıyorsun dedi. ben de atlayıp yazmak acizleştiriyor ondan dedim. ben de yazmayı bıraktım o sorudan çok önce ama farketmiyor. acziyet tükenmiyor.