bırakalım ne istiyorsa onu okusun diye cevaplayacağım soru.

bir ebeveynin asıl görevi bir çocuk üniversite çağına gelene gelene kadar, kendi tecrübelerinden yola çıkarak çocuğun hangi mesleğe daha yakın olduğunu tespit etmek ve çocuğa bu yönde destek olmak değil mi?

bir çocuk 2 günde bir kitap bitiriyorsa, 15-16 yaşlarında taş gibi felsefe kitapları okuyorsa ne olacağı aşağı yukarı bellidir. ebevenynin ona mesleğe giden yolda en güzel yolu çizmesi gerekir. bakın o yolda elinden tutup götürmesi demiyorum, yolu çizip bırakması yeterli. (adam immanuel kant okuyor, ne elinden tutması swh)

bunun gibi çatır çatır matematik yapan bir çocuğu tıpa yollamak, doğaya ilgili bir çocuğu mühendisliğe yollamak; bir çocuğa yapılabilecek en kötü şey sanırım.

kendi ideallerini çocukta değil kendinizde arayın, çocuk da işine baksın.