geceye ayrı bir sevgim ve bağlılığım var.
çünkü insanlar daha bir güzel, çünkü insanlar uyuyor. bu yüzden her gece sabahlama isteğim; günün aydınlanmasıyla kendini gösteren kuşlar ve cıvıltıları hiç yoktan bir umut katıyor. insanların bazıları günün aymasıyla işe gidecek, bazıları alarmını kapatıp yeniden tatlı uykusuna devam edecek, bazıları uzun zamandır beklediği hayallerine kavuşacak, bazıları üzülecek, bazıları o gün, hayatından birini kaybedip yasa bürünecek, vesaire. dünya büyük ve insanların çok fazla koşuşturmacası ve yoğunluğu var. bazen diyorum ki keşke biraz durup dinlensek, yaşamın akışı yavaşlasa da soluklansak. geceyi bu soluklanmaları daha içten hissettiğim için de seviyor olabilirim. insan seslerini bir kenara bırakıp doğanın kendi sesine kulak verdiğinizde yorgunluğunuzu, yoğunluğunuzu atıyorsunuz bir nebze, küçük bir dost tavsiyesi.