kadın, doğar.
bebektir , her bebek kadar sevilesi, öpülesi,mıncıklanası bir şeydir.
çocuk olur,yürür,dillenir,keşfeder,sevdirir kendini.
öğrenmeye başlar,kadın olmasa da dişi kimliği hemen giydirilir ona.
bebekleri olur,fırfırlı pembeli kıyafetleri kirlenmemeli,saçlarına sakız yapıştırmamalı,sıkıldığı tokasını çıkarıp atmamalıdır.
şımarırken bile öğrendiği cilveleri yapmaya başlar minicik bir çocuk.
ergenliğe girerken bu cinsiyet konusunun ciddi bir mesele oluşunun sızısı düşer yavaştan içine.
regl denen "karın ağrısı" ile, "kan lekesi" ile, gelişen memelerinin ağrısı ile tanışır.
erkekliğe adım atma törenleri mehter marşlarıyla falan kutlanan kendinden farksız çocukların anlamsız gururuna bakarken hep bir suç gibi gizlemeye çalıştığı kadınlığı ile nasıl başedeceğini bilemez.
etrafındaki akrabaları dışında abi,amca,kardeş kategorilerine yerleştirdiği insanların ona alıcı gözle baktıklarını hissettikçe içindeki korku büyür.
hem saklaması hem koruması gereken bir şeyler vardır onda.
genç kız olur,sever sevilir,ama sevişemez,sevişmemelidir.
sevişirse bu büyük kabahat ve sorumluluk sadece onun omzuna yüklenir.
sevdiği erkek bile onu suçlar onunla olduğu için.
vakti geldiğinde evlenmesi beklenir.
evlense bir dert evlenmese daha büyük bir dert, kocasına ve çocuklarına bakmak zorundadır.
kadının çilesi ölene kadar bitmez.
öldükten sonra biter mi derseniz? öldükten sonra da bitmez.
cennette kocasının haremi,ona huriler,sevdanın yolları,bize kurşunlar.
gene de bütün bunlara rağmen güzeldir kadın olmak.güzelliktir,anneliktir. sırdaşlıktır, bilgeliktir. şevkattir, anlayıştır.
kadın olmanın zorlukları erken tekamül ettirir insanı.zorluklara rağmen yıkıp dökmeden hayatta her şeyden hakkını alan ve hayat verendir kadın .
---fin---