hep yarı oranda azalarak geriler fakat asla yok olmaz. bir ekmeği bölmek gibi. ikiye, bölüneni ikiye, onu ikiye, çıkanı ikiye, sonrakini ikiye, ikiye, ikiye... hep küçülür ama bitmez.
mutlaka birine güvenmek ister çünkü insan, mecburdur buna.