şiir ve şair hakkında, cahit zarifoğlu esininden:

"bir rastlantıyla değil, tersine bir özel iradeyle çıkıyor yeryüzüne. barajdaki su, kendine bırakılmış kanallardan akar. insan bütününün arkasında bekleyen şiirin aktığı kanallar değil mi şair? şairler olmasaydı, şiir üzerimizden aşar, hayatı besliyemez, seliyle öldürürdü. -şair şiirin aleti olmalı. çekici. birbirine sahiplik ve uyum düzeni içinde çalışmalı ki şiirin zararlı tortuları yeryüzüne gelmesin. çünkü onun bünyesinde de insandaki gibi ihtiraslar var biliyorum. şair şiirin bu ihtiraslarını arkadaş edinirse, tahtını bırakıp bir sokak kadınının arkasından giden bir kral gibi, halkının başını utanca eğdirir. kötü şair çiviye değil aynaya vuruyor. o zaman kırık parçalar içerisinde çehremizi dilimlenmiş görüyoruz. -diyorum ki şiirle mücadele esastır. ama bunu belli etmemeli. şiirin iyi tabiatı ve iyi zamanında ona çekiç ol ve onu kendi haline bırak."