herkesi yakan ateşin ibrahimi nasıl yakmadığı sorunuyla boğuşuyorum.

ateşle barışmış ondan mı acaba? bak ateş, seni ben yarattım, sen beni değil ben seni yakarım mı demiş? sulh mu olmuş aralarında?

yoksa ateşi bağrına mı basmış? ateşi sevmiş. herkesin dışladığı ateş de bakmış kendini seven biri var, ateş zaten onu seviyor ve koruyor, aralarında sevgiye dayalı, aşka dayalı birliktelik mi olmuş?

ya da o kadar çok yanmış ki ibrahim yanacak yeri mi kalmamış? bu yüzden mi artık ateş yakmamış?

ya da ibrahim ateş olmuşda ateş onu o yüzden mi yakamamış? malum ateş ateşi niye yaksın? ama toprak, topraktan bedenimin canını yine da yakabiliyor.

bilemiyorum adnan, kafamda deli sorular. hepsi de olabilir. adnan, mantıksal açıdan en uygunu ilk ikisinin birlikteliği. yani hem ateşe onu var edenin sen olduğunu kabul ettirmen ve onu aşkla sevmen. narsizmin dorukları tur dağının doruklarına benziyor adnan.