bugün fazlasıyla canımın acımasına sebep olan bir olay yaşadım.

arkadaşım kafede garson olarak çalışıyor ve bugün işi erken bırakacağı için bir şeyler yaparız diye yanına gittim. erken gittim ve kafede biraz oturup sigara içmeye başladım. ikinci katta otururken dışarıyı seyrediyordum ve gözüme bir şey takıldı. yaşlı sayılabilecek bir adam çöp konteynırından bir şeyler arıyordu, oturdum izledim bir süre. sonra arkadaşıma gösterdim, o da o adamın sürekli çöpten yiyecek filan aradığını ama hiçbir türlü arkadaşımın hazırlayıp adama götürdüğü sandviçi almadığını söyledi. o an nasıl hissettiğimi anlatamam. tekrardan deneyelim dedim, bu sefer ben gidersem ona göre yabancı biri olduğum için alabileceğini düşündüm. her neyse hazırlattırdı sandviçi. ve direkt alın demek istemediğimden kendini de kötü hissetmemesi adına bir şeyler söylemeyi düşüne durdum o hazırlanırken. neyse adam uzaklaşmadan elime kafenin bir çöpünü de alıp gittim konteynıra doğru. ben gidince adam çöpü bırakıp başka şeylerle oyalanıyormuş gibi yaptı. çöpü attım ve elimdeki diğer poşetle adamla biraz konuştum. bana çöpten eski makine,cihaz, tahta vs aldığını falan söyledi. geri dönüşüm üzerine biraz konuştuk filan derken adam gideceğini söyleyip selamlamak üzereyken poşeti adama uzatıp bunun onun hakkı olduğunu söyleyip ve gönül rahatlığıyla kabul etmesi için rica ettim o ana kadar düşündüğüm her şeyi unuttum. bir şey söylemesine fırsat vermeyip hiç ses etmeden eline bıraktım poşeti ve gittim hızlıca kafeye ikinci kata çıkıp adamı izlemeye koşturdum. baktığımda elinde poşetle gittiğini gördüm. içimdeki buruk mutluluk ve feci rahatsızlık hissiyle adamı üzmemiş olmak için dua ettim. umarım üzmemişimdir.