uzun bir aradan sonra tekrar ayaklarımda aşırı güçsüzlük hissi fazla gelmeye başladı. islak olduğunu bildiğim halde bir banka oturdum. zamanın geçmesini, biraz da güç toplamayı bekliyorum.

başka bir itiraf ise, dün son zamanlarda aklımın içinde kısır döngü şeklinde dönüp duran düşünceleri buraya yazdım, yarısına bile gelmemiştim ki, on binden fazla kelime olmuştu. daha da yazmak istemedim, hepsini sildim. zaten ne önemi var ki? hiçbir şeyin hiçbir önemini artık göremez oldum, kendimi kapanıma kıstırıp düşüncelerime yetişmeye çalışıyorum. sözlük sanırım daha da deliriyorum.