kelimeler tıpkı insanlar gibi. yanıp yanıp sönüyorlar. kimi kırmızı, kimi mavi.
insan kendinden, hayallerinden başka neyi anlatabilir çocuk? başkası mı?
sana bir sır vereyim zeki çocuk.
ne bir zaman ne bir mekan, yorulmuşsun kucaktan kucağa dolaşmaktan.
ne bir çokluk ne bir yokluk, korkmuşsun kendini bile anlamaktan.
ne iki yediyi bilmişsin, ne de yalnız kalıp dalmışsın göklerde sonsuzluğa.
benim umrumda geri zekalı.