annemlerin tayini izmir'in bi köyüne ciktigi icin ilkokulu köyde bitirdim. lojmanda kaliyorduk, ev ile okul ayni bahce icinde. 9daki derse 10 dakika kala uyaniyorum öyle bi rahatlik. babam müdür yardimcisi, annem de ögretmenimdi. zaten ilk zaman toplamda 4 ögretmen vardi.. birinci sinif iskence gibiydi kimse tarafindan sevilmiyordum ve cidden zorbaliga ugruyodum kimse benimle iletisime girmiyor, oyunlarda dislaniyorum falan cok zor bi zamandi. sonra sonra artik kabullenilmeye baslandim ve kelimenin tam anlamiyla bi sokak cocuguna döndüm. yasitim kizlar evinden cikmazken benim tek arkadaslarim biraz klasik ama erkeklerdi..

bisiklette arka iki tekeri attiktan sonra tam bi bisiklet serserisi haline gelmistim. okul 3te bitiyordu, eve geliyordum isik hizinda ödevlerimi yapip yemegimi yiyip bisiklete zipliyodum. emektar bisikletimin frenleri kopmus aldigi darbelerden yamuk yilik gidiyodu ama asla beni yari yolda birakmiyodu canim kizim.

o zamanlar bir de köpegimiz var, ates. asiri iri, görenleri kacirtan cinsten ama asiri sevecen bi kangal:') kapimizin önünde beklerdi saati gelince evin biraz ilerisindeki agila giderdi.

evin cevresinde oturan benden kücük bi cocuk vardi asla bana kani isinmadi, oyunlarda o istenmese de onu dahil ettirirdim ama yine de beni sevmezdi. bi gün bilye oynuyoruz ben bunun bütün bilyelerini üttüm. haliyle bana iyice uyuz oldu o gün ve bisikletimi kacirdi. canim kizim, emektarimi gözlerimin önünde aldi götürdü ve bi duvara toslatti. ben delirdim tabii, saldirdim buna firlattim bütün bilyeleri. sonra bana nasil kinlendiyse gitti babasini cagirdi. adam bagira bagira pesimden kosturuyor ben hem agliyorum hem kaciyorum ama bir yandan da aklim bisikletimde ve bilyelerimde. kendi canimdan cok bisikletimin akibetine üzülüyorum. en son evin orda atesi cagirdim adam beni, ates adami kovaliyor, bahcedeki bütün cocuklar sok kimse bisey yapamiyor, bagiramiyor bile. o adam hep bagirdigi icin, sesi bize kadar geldigi icin annemler dikkate almadi sanirim eve kosunca anladilar durumu. babam adamla görüsüyor, annem atesi tutuyor, ben de bilyelerimi ve bisikletimi güvenli bölgeye getirmeye calisiyorum..

ertesi gün okuldan sonra cocuk, annesi ve babasi geldi kapiya, kadinin elinde bir tepsi börek, cocugun elinde bir tepsi kek. kadin annemden özür diliyor, adam babamdan. cocukta hala tik yok bana nefretle bakiyor.. o olaydan sonra bi daha asla cocukla hicbi sekilde iletisime gecmedim. aradan 10-11 yil gecmesine ragmen hala her karsilastigimizda adam ve kadin bana mahcup bi sekilde bakar, cocuk nefretle bakar..