öncelikle bu başlıkta okuduğum yorumların neredeyse hepsine eksi oy veriyorum çünkü çoğu itiraf değil bence. ekseriyetle çorabım kaçtı sinirden ağlayacağım veya sigaram bitti canım çok sıkkın tadında şeyler yazılıyor.

yaklaşık sekiz yıl esrar, iki yıl kadar da ecstasy kullandım. ikisini de kendi irademle ve herhangi bir destek almadan bıraktım. üzerinden uzun yıllar geçti ama sonuçta her şeyin bir bedeli var. esrar ileriki yıllarda panik atak hastası yaptı. ecstasy ise fil gibi olan hafızamı balık hafızasına çevirdi. sonuç olarak takıntılı, hastalık hastası, kronik yalnız biri oldum.

edit; (bkz: serbest kürsü)