dolaptan sesini çıkarıp
kalbime koşturuyorum...

bir yalnızlık
ki
zamanın öptüğü
tenimde doğan
her uçurumlu bebeği
her direkten döneni yaşamın
her yiten silüet
her hiçleşme meyli.

bulutların başını okşayıp
köpeklerin yağışını izliyorumdur
elimde
havlayan şemsiyeler
insanlar kadar.

dolaptan sesini çıkarıp
varlığımla takas ediyorum.

bu işlem, sunak oluyor
üstün sıfırların
tanrı ilan edilişine!