ilk aşık olduğumu sandığımda henüz on yedi yaşındaydım.sandığımda diyorum ,çünkü ilk kez yaşadığınız bir şeyi tanimlayamazsiniz.işin eğlenceli kısmı da ,bunun bir tanımının olmaması zaten.mesela bazısı annesinden bir parça bulur sevdiğinde,bazısı babasından, bazısı en yakın dostundan,kimi çocukken okuduğu bir kitaptan.aşkı güzel yapan da bu zaten.ender olması, eşsiz olması, bireysel olması.nazim'in dizelerinde söyledigi gibi "lanet olsun.ne muazzam şey seni sevmek.sen benim aşkım,sen benim kızım,sen benim yoldaşım,sen benim küçük annemsin.." yani aşk sandığımız şey,daha doğrusu adını aşk koyduğumuz duygu,varoluşsal boşluktan kaynakli.eksik olan duygularımızın boşluğunu ,birileri doldursun istiyoruz.insanlara misyon yukluyoruz.başka birileri de bizler için yapıyor aynısını.halbuki "her aşk katilidir,bir öncekinin "diyor şair.bazıları yarım bırakıyor bu kutsal görevi,geri kalanlar da, ve sonsuza dek el ele mutlu yaşadılar ,hikayelerine konu oluyor.