hayatımın temel direkleri ayakta ve çok şükür sağlam.
aile, iş, sağlık...
içimi sıkan diğer şeyler için de “herkesin var bir derdi. bu aşılmayacak bir şey değil. şükret. hayatın gayet iyi” telkinleri veriyorum kendime.
bazen işe yarıyor. bazen de kendimi susturuyorum.
sorunsuz yaşamak belki de sıkıcı olurdu. gençliği hissediyorum. böyle sorunlar için birkaç yaş geç kalmış olabilirim. o da bu kadar güvenecek biri karşıma çıkmadığı için hep ipleri elimde tutmamdan. bunun da yaşanası varmış.
her şey tamam derken son bulmuşluğu yaşadım. sıra son dediğim anda can bulmaya geldi.