çocukluğumdan beri bütün yazlarımı akdeniz ikliminin bunaltıcı sıcağında, özellikle mersin ve adana'da, bu şehirlerin dışında izmir'de geçirdim. insanın derisi kendine batar mı? o kaynar kazanın ortasına düşmüşsünüz gibi boğan nemde ve geceleri bile serinlemeyen yanar günlerin içindeyken yazı sevmeyi başaramadım. insanlık onuruna ters bir şeyler olduğu kanaatindeyim.

bunca yazı kötülemişken söylemek gerekir ki, hayatımda gerçek anlamda kışı eskişehir'de tattım. kışın yorgan içinde yatmanın rahatlığı, paltona sarılmanın güzelliği var. şık giyinebildiğin bir mevsimden bahsediyoruz. bir de çay-kahve içmenin hazzı kışın başka oluyor, yazdaki gibi için darlanmıyor.

teşekkürler kış mevsimi, özledik.